Problematyka wypalenia zawodowego jest podejmowana w literaturze psychologicznej od lat 70. XX wieku. Określenie „wypalenie się” (burnout) metaforycznie zwraca uwagę na wyczerpanie sił, którego człowiek doświadcza wskutek silnie stresujących warunków pracy, i zostało wprowadzone do języka nauki, równolegle i niezależnie od siebie, przez psychiatrę Herberta Freudenbergera i psycholog społeczną Christinę Maslach.
Istnieje wiele definicji wypalenia zawodowego. Na przykład, Christina Maslach ze współpracownikami definiują wypalenie zawodowe jako zespół wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonego poczucia dokonań osobistych, który może wystąpić u osób pracujących z innymi ludźmi w pewien określony sposób, i dostrzegają, że wypalenie zawodowe jest zarówno problemem zawodowym, jak i klinicznym. Ponadto Maslach we wcześniejszej publikacji za przyczynę wypalenia zawodowego uznaje „pracę z ludźmi”, a wypalenie to ujmuje jako „utratę troski o człowieka”, która prowadzi do pewnego rodzaju dehumanizacji człowieka, gdzie traktuje się go jak przedmiot.